narcystycznie

Trochę z nudów. Trochę z próżności. Trochę z miłości.

CCXLVII

Wyda się komuś, że ją nazbyt chwalę,

że styl mój myli się, nieprawdą zdanie,

że szlachetniejsza jest nad inne panie,

święta i mądra, piękna doskonale.

A ja przeciwnie: się obawiam stale,

że te pochwały uzna za zbyt tanie,

godna lepszego niż moje pisanie;

kto mi nie wierzy, jej nie widział wcale.

A gdy ją ujrzy w końcu, powie smutnie:

"Tu by Cyceron umarł ze znużenia,

Homer, Wergili by zawiesił lutnię".

Nikt nie wyrazi boskiego istnienia;

lecz Amor gna do wierszy mnie okrutnie,

to nie z wyboru, ale z przeznaczenia.

Petrarca F., Sonety do Laury, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2003, s. 47.

The Canzoniere
Poem 247

Perhaps it might seem to some that in praising
her whom I love on earth, my style's too high,
setting her above all other nobleness,
sacred, wise, graceful, chaste and beautiful.

To me it seems otherwise: and I fear
she's offended that my speech is over humble,
worthy of something nobler and more subtle:
and whoever doubts that let him come and see:

he'll truly say: 'This man here must aspire
to things that exhausted Athens and Arpinum,
Mantua and Smyrna, the Greek and Roman lyre.

Mortal tongue cannot express her divinity:
Love drives him and draws him on,
not by his choice, but by his destiny.'

[Athens, Arpinum, Mantua, and Smyrna, the birthplaces respectively of Demosthenes, Cicero, Virgil and according to one tradition Homer.]

(Translated by A.S. Kline)

A Mój Luby już mi tyle wierszy napisał pięknych, że kiedyś znajdę wydawcę i okrzykną go Petrarką XXI wieku!